Tussen ys en vere

 

 

 

 

 

Die Junam vleilande is in die stad Changwon gelee, wat ook die RAMSAR konvensie in Oktober 2008 aangebied het. Hierdie vleiland is as ‘n RAMSAR vleiland verklaar, omdat so baie rooidata voelspesies na hierdie vleiland migreer. Dit word as ‘n internasionale “hot spot” vir migrerende voels gesien.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Die Junam vleiland was gevorm deur ‘n vloed van die Nakdongrivier wat eindig in Busan en ook daar is ‘n vleiland gevorm teen die kus.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tydens die Japanese koloniale tydperk (1920’s-30’s) het die inwoners ‘n wal van 4-5m hoog met ‘n parameter van 9km, rondom die vleiland gebou om water aan die Daesan en Dong-eup ryslande te verskaf. As gevolg hiervan, asook die beheer van vloede, het die Junam vleiland ontstaan. Die Sanna, Junam en Dongpan vleilande, wat voorheen geskei was, is nou verbind aan mekaar met behulp van ‘n waterhek en vorm een watermassa wat alle vorms van lewe lok.

 

 

 

 

 

 

Die drie vleilande beslaan ‘n area van 602 ha in totaal, wat in die winter 10 000 – 20 000 voels per dag lok. In die winter migreer verskeie spesies vanaf Siberie en Sjina na Korea en in die somer migreer voels vanaf Suid-Oos Asie na Korea. Hierdie vleiland is ‘n tuiste (tydelik en permanent) vir net oor die 100 voelspesies, 170 insekspesies en wat plantegroei aanbetref is daar 33 ordes, 69 families en 233 spesies. Hierdie plek is enige bioloog se droom!

 

 

 

 

 

 

Volgens die amptelike webtuiste vries die vleiland nie in die winter nie, maar hulle was duidelik nie dieselfde tyd as ek daar nie. Die water was ‘n skaatsbaan waarop die eende geskaats het met hul lomp lywe. Dit het my nogal vermaak vir ‘n wyle en my van die koue laat vergeet.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Soos ek om die water gestap het het ek kennis gemaak met ‘n hele paar kranige fotograwe en ‘n paar was heel opgewonde oor iets. Ek stap toe nader om ‘n gewone ou grys reier te sien en wonder toe waaroor die boehaai gaan. Toe ek ondersoek instel het hulle my die foto’s gewys van die skaars en bedreigde Amur luiperdkat wat hulle afgeneem het in aksie. Hy is so groot soos ‘n huiskat met die dierbaarste gesiggie, maar hy was hopeloos te vinnig vir my en het ek net ‘n beweging in die droe grasse gesien.

 

 

 

Met my verkyker in die hand en gepantser teen die ergste koue, het ek al om die vleiland begin stap. Ek was nie baie lus vir foto’s neem nie, want dit was te koud en my kamera is net ‘n frustrasie as mens so ver wil zoom. Ek het egter ‘n paar van die wintergaste vasgevang in my lens en ek deel dit graag met julle.

 

 

 

Bean goose (Anser fabalis)

 

 

 

Bean goose (Anser fabalis)

 

 

 

Grey heron (Ardea cinerea)

 

 

 

Grey heron (Ardea cinerea)

 

 

 

Northern Shoveler (Anas clypeata)

 

 

 

Greater white-fronted goose (Anser albifrons)

 

 

 

Yellow-throated bunting (Emberiza elegans)

 

 

 

Common kestrel (Falco tinnunculus)

 

 

 

Alhoewel ek baie graag die Baikal teals wou sien wat veronderstel is om in hul 10 000’e daar te wees, was ek darem gelukkig genoeg om hierdie erg bedreigde spesie te kon gewaar!

 

 

 

Eurasian spoonbill (Platalea leucordia)

 

 

 

Whooper swan (Cygnus cygnus)

 

Pintail duck (Anas acuta)

Die “Pintail” is die outjie regs-bo in die foto wie se stertvere so ‘n punt staan.

 

 

Smew (Margellus albellus)

Ek het hierdie foto geleen en alle krediet gaan aan Barry Heinrich.

White-naped crane (Grus vipio)

Krediet aan Robin Newlin.

Hierdie kraanvoel is ook ‘n bedreigde spesie en word selde in Korea gewaar. Hulle verkies om oor te vlieg na Japan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

So het nog ‘n avontuur tot ‘n einde gekom, maar dit was gelukkig nie die laaste nie. Ek hoop om nog ‘n hele paar van hierdie trippies in te werk voor ek finaal Korea verlaat.