Moses en ouma Pong

 

Eenmaal ‘n jaar lok ‘n klein eilandjie, in die Jeollanam-do provinsie aan die Suidwestelike punt van Korea, derduisende toeriste van regoor die wereld. Jindo is die 2e grootste eiland naas Jeju in die Suide, maar baie minder bekend vir die avontuurlustiges. Jindo word aan die peninsula verbind d.m.v ‘n brug en kan mens vrylik heen en weer reis.

 

 

 

 

 

 

 

 

So wat maak dat mense eenmaal ‘n jaar hierheen stroom? Wel, om mee te begin is dit die “Moses wonderwerk”. Dit is ‘n misterieuse roete wat te voorskyn kom vroeg in Mei maand wanneer die see skei om ‘n wandelpad tussen Hoedong en Modo eiland voort te bring. Hierdie pad is ongeveer 2.8km lank en kan tot 60m breed wees, afhangende van die gety. Dit word die “Moses wonderwerk” genoem omdat dit soortgelyk is aan die verhaal van Moses en die rooi see wat geskei het om mense deur te laat.

 

 

 

 

Die pad het begin verskyn en mense het nie op hul laat wag nie

Mense wat vanaf Modo begin oorstap

 

 

 

 

 

 

Wat dit so spesiaal maak is dat dit slegs twee maal per jaar gebeur en saam met die eerste keer in Mei word ‘n groot fees gehou. Baie mens word ook gelok deur die tradisionele feesvieringe wat plaasvind soos bv. Ssitgimgut (‘n shamanistiese ritueel om jou siel te suiwer), Dasiraegi (om mense wat familielede aan die dood afgestaan het te troos), Bungnori (tradisionele, ritmiese musiek wat met 2 stokke gespeel word) en Sopogeolgun Nongak (liedere gesing deur soldate wat tydens die Imjin oorlog die vyand se kampe moes uitsnuffel). Wat dit interessant maak is dat almal aan hierdie tradisionele praktyke kan deelneem, of jy nou Koreaans is of nie.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jindo bied soveel meer as net die pad deur die see. Daar is ongelooflik baie historiese gebiede en allerhande goed eie aan Jindo, soos die bruin kelp wat hulle uithaal en droog ens. Die Jindo hond is ook ‘n unieke spesie (moet my nie vra hoekom nie) en is wereldwyd gesog as troeteldier. Die tyd was egter net te min om enige iets anders te doen of te sien. ‘n Naweek is heeltemal te kort aangesien dit so ver is.

 

 

 

 

 

 

 

Dan nou vir die storie agter die storie van ouma…

 

 

 

 

 

 

 

 

Daar word vertel dat die skip van ‘n krimineel, verban na Jeju, en sy bemanning gesink het by Hoedong tydens ‘n woeste storm. Die mense was nie lank gevestig in die dorpie voordat hulle stuk-stuk begin vlug het vir die tiere wat hulle so aangeval het nie. Hulle het almal gevlug na die naaste eiland, maar ene ouma Pong het agtergebly, omdat sy nie sterk genoeg was om so ver te swem nie. Ouma Pong het dag en nag gewens om weer by haar familie te wees en het getrou gebede gerig aan die seekoning en gesmeek vir ‘n uitweg. Op ‘n dag het haar wens waar geword en het ‘n pad in die see tevoorskyn gekom. Mense het vanaf Modo eiland begin hardloop en op ‘n “dong” geslaan om die ou vrou te soek. Die hartseer om vir so lank sonder haar familie te wees, het egter sy tol ge-eis en is ouma Pong kort na die hereniging dood, maar sy kon in vrede sterf want sy het haar familie weer gesien. Hoedong beteken letterlik “village of return”.

 

Daar is ‘n reuse beeld van ouma Pong en ‘n tier opgerig in Hoedong en aan die anderkant op Modo eiland is ‘n standbeeld van haar familie.

 

Die titel het toe niks met enige reuke uit te waai nie 😉

 

 

 

 

 

 

 

 

Elk geval, in Jindo aangekom na ‘n helse lang dag op die bus het ons rondgeskarrel opsoek na die rubberskoene wat almal aanhet. Met my geluk was dit mos nou weer so ver moontlik van die aksie af! Daar was ook net een grootte beskikbaar en ja, dit was bietjie te klein, maar ek is daar in met ‘n moviese gesukkel! Die stappie op die seebodem so na die ander eiland was heel ontspannend en oral was mense besig om kos uit te grawe 😯 Van perlemoen, mossels en “scallops” tot seegras by die kilogramme.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Die tannie was nie meer lus vir loop toe die gety inkom nie

 

 

 

Die gety kom in met ‘n spoed

All in all ‘n goeie ervaring, maar dit was net te vinnig verby. Ek het letterlik net tyd gehad om die walk te walk en toe moes ek weer die laaste bus uit, vang Gwangju toe. Daar was GEEN slaapplek meer in Jindo…so trip maak mens klaar en daai Maandag was ekstra blou.

 

 

 

 

Spinnehol

 

 

So sit ek rustig en fliek kyk op my rekenaar, op hierdie Vrydagaand/Saterdagoggend, en eweskielik gewaar ek ‘n beweging uit die hoek van my oog.

 

Ek dog eers ek verbeel myself, want as jy soveel as ‘n mot in jou woonstel gewaar is dit iets om oor fees te vier. Om die een of ander rede sien ek net nie goggas en insekte hier soos in SA nie. Dit bly vir my weird, want ek is maar altyd op die uitkyk vir vreemde, lewende wesentjies 😉

 

Waar was ek…o ja, die beweging! Groot, vinnig en pikswart! Ek het actually bietjie geskrik, want dis regtig die heel eerste keer in die jaar en ‘n half in Korea wat ek OOIT ‘n spinnekop in my plek sien/kry! Ek is skoon opgewonde!!! Ek weet die meeste van julle hou seker die skerm nou op ‘n afstand, maar ek moes natuurlik net nader gaan ondersoek instel.

 

 

 

 

 

Die outjie is nie veel kleiner as die palm van my hand nie. Hy/sy het al 8 sy/haar bene en geen beserings is al opgedoen nie (ek het dit so gehou). Ek vermoed 6 oe, of ek sien net nie die ander nie 😉 JA, ek was so naby!

 

 

 

 

 

 

Die outjie het eintlik mooi doodstil gesit en pose en nie eers geroer vir die flash nie! Seker maar gereken as hy nou nog nie plat is nie dat dit nie gaan gebeur nie! Ek sou hom graag as troeteldier wou he, maar daai kake lyk of hulle besigheid beteken, so ek het my troeteldier maar weer mooi buite gaan neersit 😦

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Verder weet ek niks van die kalant af nie, maar ek vermoed dis ‘n gewone funnel web spinnekop. Ek wonder net hoekom het “hulle” dit ‘n spinnekop genoem as die sydrade by sy agterstewe uitkom? Spinnehol maak net soveel meer sin.

Buddha verjaar

 

 

 

 

2 Mei was ‘n groot dag wat feesvieringe betref vir Buddhiste in Korea. Buddha se verlaardag was Saterdag en hierdie spesifieke dag word ook Seokga tansinil genoem.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dit beteken nie veel vir my nie, maar die lotuslanterns hang nou al ‘n geruime tyd oral in die strate en dit lyk tog so mooi in die aand. Ek het dus van hierdie geleentheid gebruik gemaak en die wonderlike Bulguksa tempel gaan besoek om die kleurvolle fees en musiek te kan bewonder.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ek het laatmiddag daar aangekom met die grootste partytjie reeds verby as ek dinge so gekyk het. ‘n See van lanterns groet jou met jou aankoms en hoe verder jy stap hoe mooier word dit. Daar is ook allerhande kos en tee uitgedeel, maar ek het maar verby gehou na al die reuke wat ek opgevang het. Soos dit donker geword het het al wat ‘n Koreaan is ‘n kersie in jou hand geprop om te help lanterns aansteek.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Oral het monks rondgestaan met hul kaal geskeerde koppe en luidkeels gesing oor mikrofoon. Wel, dis nou nie rerig sing nie, dis meer net ‘n ge-hummmmm, maar saam met die houtinstrument waarop daar ritmies geslaan word is dit ‘n wonderlike klank. Die mense is vinnig toegespreek en aangese om gereed te maak vir die groot lanternoptog al om die tempel. Weereens, soos elke ander jaar met die knaap se verjaardag, het die hemele oopgemaak en het dit lekker gestortreen.

 

 

 

 

 

 

Ek het vinnig daaraan gedink om ‘n sambreel in te pak, maar toe weer net so vinnig daarvan vergeet, so ja, ek het goed natgereen! Teen die tyd wat ek ‘n reenjassie kon koop het dit ook alweer opgehou reen, maar toe het ek nou die ding aan. Ook maar goed, want oppad terug na die bus het dit weer erg begin reen en het die jassie darem so bietjie gehelp. My kamera was nie so gelukkig nie, maar die werk darem nog 😉

 

 

 

 

 

 

Die tempels oral oor Korea sal dan vir die hele maand nog met lanterns versier bly en die helder kleure sal nog vir ‘n rukkie die strate optower!